استفاده از دی اکسيد کربن Seal Gas
در حال حاضر یکی از راهکارهای عملی کاهش فلر و حرکت به سمت Zero Flaring استفاده از گازهای بی اثر در سیستم نگهداری فلر بخصوص در بخش Tip فلر میباشد. در این بررسی استفاده از نیتروژن به عنوان یک گاز بی اثر، که میتوان آن را در سایت به راحتی تولید نموده بیشتر مد است.
1- کاهش آلايندههاي ناشي از سوختن، مانند گازهاي گلخانهاي و يا مواد خام
2- قابليت توليد نيتروژن در سايت و قابليت دسترسي به تکنولوژي آن
3- کاهش هزينههاي نگهداري Tip به واسطه کاهش اثرات دماي بالا
يکي ديگر از محصولات جانبي توليد شده در پالايشگاههاي گاز پارس جنوبي، گاز دي اکسيد کربن ميباشد. اين گاز در شرايط کاملا خالص به جز ايجاد اثر گلخانهاي، اثر سوء بهداشتي ديگري ندارد. اما به دليل همراه بودن آن با گازهاي ديگر نظير هيدروژن سولفوره و مقادير کمي گازهاي هيدروکربني سبک، در فرآيند توليد مستقيما قابل تخليه به اتمسفر نميباشد.
گاز دي اکسيد کربن در مجتمع هاي گاز پارس جنوبي از تصفيهي اتان حاصل ميشود. در اين پروژه امکان سنجی عملياتی، استفاده از گاز دی اکسيد کربن بهعنوان گاز (Seal Gas) Sweeping Gas و Purging Gas سيستم فلرهای گاز پارس جنوبی صورت گرفت. در اين پروژه طراحی مفهومی و PDP پروژه انجام گرديد که کليه هزينه ساخت و خطوط انتقال در آن تعيين شده است.
یکی از چالشهای پيش رو در پالايشگاههای نفت و گاز، کاهش ميزان فلرينگ به صورت مختلف میباشد، تا کم کم بتوانند به استانداردهای زيست محيطی جهانی برای هوای پاک نزديکتر گردند. هرچه نسبت ميزان فلرينگ پالايشگاه به ميزان توليد آن کاهش يابد، به همان نسبت پالايشگاه میتواند به تعهدات ضمنی خود در کاهش آلايندههای زيست محيطی عمل نمايد.
فلرينگ در يک مجتمع به دو قسم حالت پايدار و شرايط اضطراری تقسيم بندی میشود. شرايط اضطراری فلرينگ در برخی موارد اجتناب ناپذير میباشد به طوري که، در برخی موارد علل فلرينگ غيرنرمال توسط کارشناسان معلوم میباشد، ولی به دلايل مختلف در بازه زمانی خاصی مجبور به اين کار میشوند. برای مثال در شرايط زمستان در صورتی که به دلايلی بخشی از فرآيند دچار مشکل جزئی گردد، به دليل عدم توليد گاز در کشور ترجيح داده میشود که فلرينگ از مقدار مجاز آن بيشتر گردد. اين دليل در خيلی موارد کاملا منطقی بود و مسايل بهداشتی، اجتماعی، سياسی و محيط زيستی به طور همزمان در نظر گرفته میشوند.